Ímonos poñer mans á obra e imos ver como podes cuantificar a carga nos teus adestramentos de xeito funcional, divertido e sen gastar diñeiro. Antes de nada un recordatorio: nos fascículos 24 e seguintes falamos dos umbrais fisiolóxicos e de como identificalos. Temos aclarado xa que a meirande parte do tempo do adestramento (80% seguindo a Seiller) debes rodar por debaixo do teu primeiro umbral e tamén que para levar isto á práctica nada mellor que o consello de Benito Flores: “pedalea baixando, e subindo o menos que poidas”.
Se temos isto claro imos comezar coa parte de adestramento que debes realizar por enriba desa intensidade. Xa temos aclarado que a intensidades elevadas, sinaladamente por enriba do segundo umbral, e por diversos motivos, a frecuencia cardíaca deixa de ser un indicador fiable e cómpre acudir a marcadores de carga externa, dos cales o potenciómetro leva a palma pero como sabes non é a panacea.
Se no teu caso non contas con este instrumento propóñoche que programes os teus adestramentos dun xeito clásico pero igualmente eficiente e ademais gratuíto, aquí nos van ser de grande utilidade aplicacións como Strava que nos van facilitar moito a tarefa de buscar unha carga axeitada para tí, aínda que como verás tampouco vai ser indispensable.
No último fascículo enunciábache tres PRINCIPIOS FUNDAMENTAIS do adestramento e hoxe imos profundar no primeiro deles: no PRINCIPIO DE INDIVIDUALIZACIÓN. Como che dicía: este principio fálanos do punto de partida da viaxe cara os bos resultados, do camiño a tomar, das dificultades que aparecerán durante a peregrinaxe e que van ser radicalmente diferentes para todos e cada un de nós. Cando o teu adestrador che pide que fagas un determinado test co potenciómetro busca unhas referencias fisiolóxicas para cuantificar a carga e comezar a traballar contigo. Estas referencias ti xa as tes rexistradas en Strava, Garmin Connect, ou na plataforma que utilices e só precisas buscalas, peneirar os datos e aplicar o que xa sabes como bo lector da NAVALLA.
Non se me ocorre nada mellor que un exemplo: imos usar un termo estendido e coñecido por case todos como é o VO2Máx ou consumo máximo de osíxeno que, sen concretar de máis, xa sabes que se corresponde coa intensidade na que o teu “motor V-Tec” traballa a máximo réxime (estamos a falar da vía glicolítica non oxidativa, lembra: comezamos con el alá polo fascículo 21). Polo que sabemos, nun esforzo máximo, acadamos este fito pasados arredor de 60¨ e non podemos manter esa intensidade moito máis aló dos 120¨.
Como nos tempos da tecnoloxía has ter todos os teus adestramentos rexistrados a bo seguro atopas preto da casa un segmento no que un día pasaras realmente rápido e teñas un “PR” (o teu mellor tempo) rexistrado en Strava de 60¨ (+-)... pois xa temos aplicado o PRINCIPIO DE INDIVIDUALIZACIÓN para este tipo de traballo contigo e podes comezar a cuantificar e programar o teu adestramento sen necesidade de ningún tipo de test.
As correccións a realizar sobre este valor atópalas entrando na actividade rexistrada naquel día. Aí poderás afinar esta intensidade en función de:
Como te atopabas naquela época. Lembrarás o teu estado de forma, o teu peso…
Probablemente as condicións meteorolóxicas. A roupa mollada pesa moitísimo, o vento...
Outro tipo de factores como se ías só ou na roda dalgún compañeiro.
Con todos estes factores xa tes unha fórmula na que buscarás como resultado unha cifra que será a resposta ó seguinte enunciado: “neste segmento, estando en plena forma e coas condicións climatolóxicas de hoxe sería capaz de facer X segundos”.
E xa temos individualizada a túa carga para este tipo de traballo. No vindeiro fascículo continuamos construíndo o teu plan de traballo co seguinte principio: PROGRESIVIDADE.
Lémonos aquí e saudámonos na estrada!
Podes contactarme en:
bts.rendementosaudable@gmail.com
Podes unirte a:
.png)
.JPG)
.png)
0 Comentarios
Gracias por su comentario